آئین مستان

تمام حاجت ما را به ما خدا داده

میان این همه کشور به ما رضا داده

دلم هوای طواف دور مرقدش دارد

دلم هوای زیارت به مشهدش دارد

چه می شود که شبی در رواق و ایوانت

تو را ببینم و خود را کنم به قربانت

چه می شود که شبی جارو بر حرم بزنم

شبی به همره مهدی کمی قدم بزنم

دخیل پنجره فولاد تو کنم دل را

به پای توست بریزم تمام حاصل را

چه می شود که ز سقاخانه ات دهی آبم

کمی تو روضه بخوانی برای اربابم

کمی تو روضه بخوانی ز حال طفل رباب

که شد ز تیر سه شعبه گلوی او سیراب

سری که کوچک و بوسیدنی و زیبا بود

به روی نیزه چرا در میان سرها بود

تو شب تولدت، همه دلها شاده

قبله ی حاجتمون، پنجره فولاده

 از مدد حضرت سلطانه / که رهبرم اهل خراسانه

 عوض شده نقشه ی این کشور / مشهد تو مرکز ایرانه

 سلطان طوسی، شمس الشموسی، اومدم برا پا بوسی

واسه ی ایرونیا، کرمت محسوسه

بطلب ما رو شبه، زیارت مخصوصه

لیلی من دلم رو مجنون کن / نگاه به این بی سر و سامون کن

 خسته ی راه زائرت، ما رو / یه قهوه ی حضرتی مهمون کن

 سلطان طوسی، شمس الشموسی، اومدم برا پا بوسی

تو شلوغی حرم، دلم و گم کردم

برا حل مشکلم، نذر گندم کردم

صحن و سرای تو عجب غوغاست / یه زائر همیشگیت زهراست

 سقا خونت شب به شب آقا جون / پر میشه با مشک عموت عباس

قدر تموم لحظه ها هر سفر خاطره دارم

از گوشه گوشه حرم چقدر خاطه دارم

صدام کن رو ماهتو می خوام

دعام کن من پناهتو می خوام

دخیلم به ضریح نگاهت

نگام کن، من نگاهتو می خوام

گوشه حرم دل پیشم بشین

آقا جون بیا روم نزن زمین

بین این همه زائر منم ببین

گنبدت روی زمین گوشه ای از آسمونه

مثل اذون دل میبره صدای نقاره خونه

دخیلم با دلای شکسته

گداها همه دسته به دسته

نشستند، همه روزی میگیرن

که سلطان سر سفره نشسته

چشم های ما پر از عرض حاجته

کار حضرت سلطان اجابته

عشقمون یه نماز زیارته

گوشه حرم دل پیشم بشین

آقا جون بیا روم نزن زمین

بین این همه زائر منم ببین

خاک حرم رسید، دوا نیز داده شد

آب حرم رسید، شفا نیز داده شد

ما طور خواستیم مقیم حرم شدیم

ما جلوه خواستیم ، خدا نیز داده شد

اصلا بهانه هاست که ما را می آورد

با دادن بهانه ، بها نیز داده شد

هر جا اگر به خواسته ها لطف می شود

در این حرم نخواسته ها نیز داده شد

از بس کریم بود که درهم خرید و رفت

در ازدحام ، حاجت ما نیز داده شد

اصلا به خواهش کم ما اکتفا نکرد

ما سنگ خواستیم ، طلا نیز داده شد

گفتم رضا، عطای حسینی نصیب شد

گفتم حسین ، امام رضا نیز داده شد

میخواستم به مشهد تو راهی ام کنند

دیدم برات کرببلا نیز داده شد

یک روز، صبح زود، ازل بود یا ابد

فرقی نمی کند، سر این راه نا بلد

پا کردم عقل را و بسی راه، دور شد

نزدیک بود گم کندم کفش بی خرد

یک روز، صبح زود رسیدم که : اَلسلام

یک روز، صبح، جای صنم گفتم : الصمد

عیسی که نیستی پدر تو امام بود

این بار چندم است که گهواره حرف زد؟

ای آب نونهال که یک قطره ی شما

کافیست در شکستن اندام پیر سد

تو آن ستاره ای که تمام منجمان

حتی نکرده اند شبی هم تو را رصد

نام تو چیست؟ کودک موسی؟ نه؟ گــُل ؟ نه ؟ سیب؟

جایت کجاست؟ باغچه ؟ گهواره ؟ یا سبد؟

دریا کنار مرقد تو موج می زند

ماهی و پادشاهی تو حکم جزر و مـَدّ

از یک شروع می شوی و هفت مرتبه

در جلوه می روی بشوی هشتمین عدد

هر کس که می دهد به تو از دور یک سلام

وقت جواب، مضربی از هشت می شود

اینجا فقط توئی و توئی این "توئی " چه خوب!

آنجا منم، منم، منم و این "منم " چه بد!

من قصد کرده ام بروم مشهد الرضا

من قصد کرده ام بروم یا علی مدد

حجت الاسلام رضا جعفری

رضا شاه خراسان، رضا سلطان ایران، رضا رضا

دوباره دل بی قراره / خبرای حرمُ می آره

برای جشن تولد آقا دل روی دل می ذاره

میگن اینجا شاه و گدا هم مسیرند / حاجت دارا حاجتاشونُ می گیرند

اون جا کجاست که با صفاست / می گند که حج فقراست

از بچگی یادم دادند اون حرم امام رضاست

رضا شاه خراسان، رضا سلطان ایران، رضا رضا

آهوی دلم رمیده / خواب از سر دل پریده

از وقتی که تو حرم صدای نقاره خونه شنیده

غوغا دریا حرم سلطان ایران / ذکر لبهام ضامن آهو رضا جان

یکی به عشقش اسیره / برای آقا می میره

یکی برای مریضش غذای حضرتی می گیره

رضا شاه خراسان، رضا سلطان ایران، رضا رضا